Esperanto: Kapitel 16 – Lösung der Übersetzungsübung

Übersetzungsübung

1. Die dummen Freunde des jungen Mannes und dessen alter Vater verweilten nicht mit ihnen.
2. Sie halfen ihnen nicht mit ihren Schwertern, sondern rannten sofort (tuj) weg und schämten sich nicht.
3. Der alte Mann hörte unangenehme Stimmen hinter sich und bald sah er die Feinde.
4. Der Feind rief sie und eilte dorthin.
5. Jene schlauen, schlechten Männer nahmen das Geld aus den Taschen des mutigen jungen Mannes.
6. Sie standen um ihn herum und auch um seinen Vater.
7. Der Vater und der Sohn konnten nicht einmal ihre Pferde schützen.
8. Der Feind ließ (zu) ihnen nicht einmal die Pferde, sondern nahm beides, die Pferde und das Geld.
9. Bald ritt der Feind weg, während den späten Stunden der Nacht.
10. Der Vater und der Sohn waren wütend und unzufrieden.
11. Sie sagten: „Wir fürchten solche Menschen und mögen sie nicht.“
12. Der Vater sagte: „Mit der Hilfe unserer Nachbarn werden wir diese bösen Männer finden und sie aus der Wüste wegbringen können.“
13. Der Sohn antwortete: „Lieber Vater, so ein Vorschlag tönt (scheint) gut und ich werde helfen mit meinem langen, scharfen Schwert.
14. Aber jetzt sind wir in der Wüste und der Weg zur Stadt ist lang.
15. Wir können nicht dorthin reiten, wir können nur (zu Fuß) gehen.
16. Kannst du dich nicht beeilen mit meiner Hilfe?“
17. Der weise alte Mann antwortete: „Ja, mein Sohn, mit solcher Hilfe kann ich dorthin (zu Fuß) gehen.“

Lösung

1. La malsaĝaj amikoj de la juna viro kaj ties maljuna patro ne restis kun ili.
2. Ili ne helpis ilin per siaj glavoj, sed tuj forkuris kaj ne hontis.
3. La maljuna viro aŭdis malagrablajn voĉojn post si kaj baldaŭ vidis la malamikojn.
4. La malamikoj vokis ilin kaj rapidis tien.
5. Tiuj ruzaj malbonaj viroj forprenis la monon el la poŝoj de la kuraĝa juna viro.
6. Ili staris ĉirkaŭ li, kaj ankaŭ ĉirkaŭ lia patro.
7. La patro kaj la filo eĉ ne povis gardi siajn ĉevalojn.
8. La malamikoj eĉ ne lasis al ili la ĉevalojn, sed forprenis kaj la ĉevalojn kaj la monon.
9. Baldaŭ la malamikoj forrajdis, dum la malfruaj horoj de la nokto.
10. La patro kaj la filo estis koleraj kaj malkontentaj.
11. Ili diris: "Ni timas tiajn homojn kaj ne ŝatas ilin."
12. La patro diris: "Per la helpo de niaj najbaroj ni povos trovi tiujn malbonajn virojn kaj forpeli ilin el la dezerto."
13. La filo respondis: "Kara patro, tia propono ŝajnas bona kaj mi helpos per mia longa akra glavo.
14. Sed nun ni estas en la dezerto, kaj la vojo al la urbo estas longa.
15. Ni ne povas rajdi tien, ni nur povas marŝi.
16. Ĉu vi ne povas rapidi, per mia helpo?"
17. La saĝa maljuna viro respondis: "Jes, mia filo, per tia helpo, mi povas marŝi tien."