Esperanto: Kapitel 22 – Lösung der Übersetzungsübung

Diogenes war ein weiser Mann und lebte vor vielen Jahren in einer griechischen Stadt .
Um der unbeständigen Welt zu zeigen, dass man nicht viel braucht, um glücklich zu sein, hatte er nichteinmal ein Haus oder ein Bett.
Er verweilte Tag und Nacht in einer großen Tonne anstatt in einem Haus zu wohnen.
Er zog es vor alte Lumpen zu tragen an Stelle von guten, sauberen Kleidern.
Er sagte: „Je weniger man braucht, desto glücklicher wird man sein.”
Während Alexander der Große diese Stadt besuchte, erzählten die Leute ihm von Diogenes.
Sie fragten: „Kennst du den weisen Mann?”
Bald ging der König mit einigen Freunden zu der großen Tonne dieses Mannes in der Mitte der Stadt.
Diogenes schlief, aber das Geräusch der lauten Stimmen weckte ihn und er sagte ärgerlich: „Du stehst vor der Sonne! Wirst Du nicht sofort weggehen?”
Obwohl einige der Leute lachten, sagte Alexander: „Wir sind nicht gekommen, um mit Dir zu streiten.”
„Ich sehe, dass du genug hast, um glücklich zu sein, also werden wir dich sofort wieder (ver-)lassen, anstatt zu reden und Krach zu machen.”
Bevor Diogenes antworten konnte, war Alexander still fortgegangen.

Diogeno estis saĝa viro, kaj loĝis en greka urbo, antaŭ multaj jaroj.
Por montri al la malkonstanta mondo ke oni ne bezonas multe por esti feliĉa, li eĉ ne havis domon aŭ liton.
Li restis tage kaj nokte en granda barelo anstataŭ loĝi en domo.
Li preferis porti malnovajn ĉifonojn anstataŭ bonajn purajn vestojn.
Li diris: "Ju malpli multe oni bezonas, des pli feliĉa oni estos."
Dum Aleksandro Granda vizitis la urbon, la homoj rakontis al li pri Diogeno.
Ili demandis: "Ĉu vi konas la saĝon viron?"
Baldaŭ la reĝo iris kun kelkaj da amikoj al la granda barelo de tiu ĉi viro, en la mezo de la urbo.
Diogeno dormis, sed la bruo de la laŭta voĉo vokis lin, kaj li diris kolere: "Vi staris antaŭ la suno! Ĉu vi ne tuj foriros?"
Kvankam kelkaj de la homoj ridis, Aleksandro diris: "Ni ne venis por malpaci kun vi."
"Mi vidas ke vi havas sufiĉe por esti feliĉa, tial ni tuj lasos vin anstataŭ paroli kaj fari bruon."
Antaŭ ol Diogeno povis respondi, Aleksandro kviete foriris.