Esperanto: Kapitel 32 – Lösung der Übersetzungsübung

Alfred der Große war ein lobenswerter König, der vor mehr als tausend Jahren lebte.
Die Leute reden noch von ihm, weil er nicht nur viele Bücher aus dem Lateinischen auf Englisch übersetzte, sondern auch auf Englisch schrieb.
Er wollte den armen Bauern (Landbewohner) noch mehr helfen.
Aber Feinde griffen ihn oft an und schließlich besiegten sie seine Soldaten.
Dann beeilten sie sich dorthin, wo Alfred war.
Sie waren im Begriff ihn anzugreifen als er heimlich (kaŝe) wegritt in einen großen Wald.
Dort verharrte er einige Zeit im Hause eines armen Waldbewohners.
Er trug solche Klamotten wie ein Landbewohner normalerweise trägt und sagte dem Förster nicht, wer er ist.
Eines Tages saß er beim Feuer und fragte sich: „Wird der Feind meine Soldaten nächste Woche besiegt haben?“
Die Frau des Försters fragte: „Werden Sie noch einige Minuten dort sitzen und auf diese Kuchen aufpassen? Ich gehe (bin im Begriff zu) mehr Holz sammeln.“
Er antwortete: „Sicher, ich werde versuchen, Ihnen zu helfen.“
Aber als die Frau nach ein paar Minuten die Kuchen roch, wusste sie, dass das Feuer sie beschädigt hatte.
Sie rief aus: „Oh, was für ein tadelnswerter Mann!“
Sie begann, den König grausam zu schlagen, aber er verteidigte sich nicht.
Aber er sagte ihr, wer er war.

Alfredo Granda estis laŭdinda reĝo, kiu vivis antaŭ pli multe ol mil jaroj.
La homoj ankoraŭ paroli pri li, ĉar li ne nur tradukis multajn librojn el latino en la angla, tamen ankaŭ angle skribis.
Li volis ankoraŭ pli helpi la malriĉajn kamparojn.
Sed malamikoj ofte atakis lin, kaj ili fine venkis liajn soldatojn.
Tiam ili rapidis tien, kien Alfredo estis.
Ili estis atakontaj lin kiam li kaŝe forrajdis en grandan arbaron.
Tie li restis kelke da tempo en domo de malriĉa arbarano.
Li portis tiajn vestojn, kiajn kamparano normale portas kaj ne diris al la arbarano kiu li estas.
Unu tagon li estis sidanta apud/ĉe la fajro kaj demandis sin: "Ĉu la malamiko estos venkinta miajn soldatojn la sekvanta semajno?"
La edzino de la arbarano demandis: "Ĉu vi ankoraŭ sidos tie kelkaj minutoj kaj gardos la kukojn? Mi estas serĉonta pli multe da ligno."
Li respondis: "Certe, mi provos helpi vin."
Sed kiam la virino flaris la kukojn kelkaj minutoj pli malfrua, ŝi sciis ke la fajro estis difektinta la kukojn.
Ŝi kriis: "Ho, kia riproĉinda viro!"
Ŝi komencis kruele bati la reĝon sed li ne defendis sin.
Sed li diris kiu li estas.