Esperanto: Kapitel 9 – Übersetzung der Leseübung
Leseübung
In Sätzen
- Hieraŭ perdis mi mian grizan katon.
- Ilia kato kaptis nian birdon.
- Cia kolera diro surprizis mian patron.
- Ĉu apartenas la granda kampo al ŝia patro?
- Ne, ĝi ne estas la lia.
- La lia estas bela, sed mi preferas la mian.
- Ĉu plaĉas al ci cia libron aŭ la ilia?
- Li havas nek siajn ĉevalojn nek la iliajn.
- La knabinoj ŝajnas esti koleraj.
- Ili komencis legi siajn librojn.
- La viro kaptis kaj tenis siajn ĉevalojn, sed li ne trovis iliajn ĉevalojn.
- Ŝia libro kuŝas sur la planko, post ŝia seĝo.
- Ŝi ne trovis ilian libron, sed la junaj infanoj trovis la nian.
La kato kaj la pasero
Griza kato iris de la domo ĝis la strato. Ĝi vidis paseron antaŭ si, kaj volis manĝi ĝin. La kato staris post granda arbo, kaj kaptis la paseron. La pasero diris: „Bona kato lavas sin antaŭ sia manĝo, sed ci ne lavis cian vizaĝon.“ La interesa diro surprizis la katon. La kato ne tenis la paseron, sed komencis lavi sian vizaĝon. La pasero flugis de la kato ĝis la arbo. La kolera kato diris: „Mi perdis mian manĝon, ĉar mi komencis lavi min antaŭ la manĝo!“
Nun la katoj ne lavas sin antaŭ la manĝoj. Ili havas siajn manĝojn, kaj post la manĝoj ili lavas la vizaĝojn. La paseroj ne surprizas ilin nun, sed ili tenas la paserojn. La katoj estas feliĉaj, sed la paseroj ne estas feliĉaj. La junaj paseroj volas flugi al la nestoj en la arboj.
Übersetzung
- Gestern verlor ich meine graue Katze.
- Ihre Katze fing unseren Vogel.
- Deine wütende Äußerung überraschte meinen Vater.
- Gehört das große Feld ihrem Vater?
- Nein, es ist nicht seins.
- Seins ist schön aber ich ziehe meins vor.
- Magst du dein Buch oder ihres?
- Er hat weder seine (eigenen) Pferde noch ihre.
- Die Mädchen scheinen verärgert zu sein.
- Sie fingen an ihre (eigenen) Bücher zu lesen.
- Der Mann fing und hielt seine (eigenen) Pferde, aber er fand ihre Pferde nicht.
- Ihr Buch liegt auf dem Boden hinter ihrem Stuhl.
- Sie fand ihr Buch nicht, aber die jungen Kinder fanden unseres.
Die Katze und der Spatz
Eine graue Katze ging vom Haus zur Straße. Sie sah einen Spatz vor sich und wollte ihn fressen. Die Katze stand hinter einem großen Baum und fing den Spatzen. Der Spatz sagte: „Eine gute Katze wäscht sich vor ihrem Essen, aber du hast dein Gesicht nicht gewaschen.“ Die interessante Äußerung überraschte die Katze. Die Katze hielt den Spatzen nicht (mehr), sondern fing an ihr Gesicht zu waschen. Der Spatz flog von der Katze zum Baum. Die verärgerte Katze sagte: „Ich habe meine Mahlzeit verloren, weil ich angefangen habe mich vor dem Essen zu waschen!“
Nun waschen sich Katzen vor den Mahlzeiten nicht (mehr). Sie haben ihre Mahlzeiten und nach den Mahlzeiten waschen sie sich das Gesicht. Die Spatzen überraschen sie nun nicht (mehr), sondern sie halten die Spatzen. Die Katzen sind glücklich aber die Spatzen sind nicht glücklich. Die jungen Spatzen wollen zu den Nesten in den Bäumen fliegen.