Esperanto: Kapitel 5

Der Infinitiv

1. Der Infinitiv ist eine Form des Verbs, die nur die allgemeine Idee der Handlung oder des Zustands bezeichnet, und hat einige Eigenschaften des Substantivs. Die Endung des Infinitivs ist -i, wie kuri (laufen, rennen), esti (sein), havi (haben).

2. Ein Infinitiv, der verwendet wird, um die Bedeutung eines anderen Verbs zu vervollständigen, indem er als direktes Objekt eines transitiven Verbs wirkt, heißt komplementärer Infinitiv (ergänzender Infinitiv). Falls der komplementäre Infinitiv selbst von einem transitiven Verb ist, kann er auch ein direktes Objekt haben:

La knabo volas kuri.	– Der Junge will laufen.
Birdoj ŝatas kanti.	– Vögel mögen es zu singen.
La knabo volas havi ĉevalon.	– Der Junge will ein Pferd haben.
Ili volas trovi florojn.	– Sie wollen Blumen finden.

Entscheidungsfrage mit „ĉu“

3. Ein Interrogativsatz ist ein Fragesatz. Wenn kein direktes Fragewort verwendet wird (wie beispielsweise wo, wann, warum), wird aus einem einfachen Satz mit Hilfe des Wortes ĉu ein Fragesatz. Diese Interrogativpartikel wird an den Anfang des Satzes gestellt, die Wortstellung bleibt gleich wie im Aussagesatz.

Ĉu la knabo estas bona?	– Ist der Junge gut?
Ĉu ili havas florojn?	– Haben sie Blumen?
Ĉu la kolomboj kantas?	– Singen die Tauben?

Die Konjunktion „nek“

4. Im Ausdruck „weder ... noch ...“ werden beide Wörter durch die Konjunktion nek wiedergegeben. Da ein Adjektiv, das zwei oder mehr Wörter, die durch nek verbunden sind, jedes für sich bestimmt, bleibt das Adjektiv im Singular:

Ili nek iras nek kuras.	– Sie gehen weder, noch laufen sie.
La viro havas nek domon nek ĝardenon.	– Der Mann hat weder ein Haus noch einen Garten.
Nek la rozo nek la violo estas verda.	– Weder die Rose noch das Veilchen ist grün.

Vokabeln

Verben werden von nun an im Infinitiv (-i) angegeben.

bruna – braun ĉerizo – Kirsche ĉu – ( 3) dolĉa – süß gusto – Geschmack ĝi – es Gertrudo – Gertrud knabino – Mädchen

matura – reif Mario – Maria nek – weder, noch persiko – Pfirsich jes – ja preferi – bevorzugen, lieber wollen ŝati – mögen voli – wollen

Leseübung

1. Ĉu persiko estas ruĝa?
2. Jes, ĝi estas kaj ruĝa kaj dolĉa.
3. Ĉu ĉerizoj estas brunaj?
4. Ne, ili estas nek brunaj nek nigraj, sed flavaj.
5. Ĉu la pomo estas frukto? Jes, ĝi estas bona frukto.
6. Ĉu la viro kaj la knabo havas pomojn?
7. Ne, ili havas nek pomojn nek persikojn.
8. Ĉu Mario havas la maturan frukton?
9. Mario kaj Gertrudo havas la frukton.
10. Ili estas en la domo, kaj manĝas la maturan frukton.
11. La persikoj havas dolĉan guston.
12. La knabinoj volas havi florojn, sed la knaboj preferas kolekti diversajn fruktojn.
13. Ili volas trovi maturajn ĉerizojn kaj flavajn persikojn.
14. La ĉerizoj havas belan ruĝan koloron.
15. La persikoj ŝajnas molaj kaj bonaj.
16. Mario rompas branĉon, kaj vidas ĉerizojn sur la branĉoj.
17. Gertrudo estas feliĉa, kaj volas havi la belan frukton.
18. Gertrudo estas alta, bela knabino.
19. Mario ŝatas ĉerizojn.
20. La knaboj kaj knabinoj sidas sur la verda herbo, kaj manĝas la ĉerizojn.
21. Ili ne volas manĝi pomojn, ili preferas la dolĉajn ĉerizojn.
22. La folioj apud la ĉerizoj estas nek larĝaj nek longaj.

Übersetzungsübung

1. Haben die Mädchen schöne Blumen?
2. Nein, sie haben frische Früchte.
3. Die Jungen wollen nicht Blumen sammeln.
4. Sie bevorzugen, Zweige zu zerbrechen und süße Kirschen zu finden.
5. Gertrud will Äpfel essen, aber Maria hat weder Äpfel noch Pfirsiche.
6. Sitzen die Mädchen im Haus und essen Früchte?
7. Ja, Sie mögen es im Haus zu sitzen, aber sie bevorzugen, im Feld (spazieren) zu gehen.
8. Sind reife Pfirsiche braun?
9. Nein, sie sind rot und gelb.
10. Hat der Pfirsich einen süßen Geschmack?
11. Sehen die Mädchen die schönen schwarzen Pferde in den Feldern?
12. Ja, sie sehen die Pferde, aber die Pferde scheinen die Mädchen nicht zu sehen.
13. Maria sitzt auf dem weichen grünen Gras und isst reife Früchte.